සෙල්ලමින් සිනහවෙන් කාලය ගෙවූ
පුංචි ළමාවිය අතීතයට මුසුකර දමා
පොත් ප්රශ්න පත්තර
උසට උසේ මා වටකර ගොඩනගා ඇති
පවුරක් සේ මා දෙස බලා සිටී
උදයේ පාසලටත් දහවල ටියුෂන්වලටත් යටවී
රාත්රියද
චිමිනි ලාම්පු එළියෙන් මැටි බිත්ති හා පොල්අතු
වහලය අතරට සිරවී
කණාමැදිරි රැහැයි හඩ පමණක් ඉතිරි වූ යාමයේ
නිදිවරමින් මෙසේ වෙරදරන්නේ
අධ්යාපනයේ එක් කඩයිමක
දොර කවුළු විවර කර ගැනිමටද
නැතහොත්
යළිත් ඒ ගෙවූ ළමාවියේ මිහිරියාව
බොදව යන්නට නොදී
උදාකර ගැන්මටද ?
Saturday, January 30, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment